"RASTIYA HER REKODA POP YA SERKEFTÎ," Brian Eno di hejmara havînê ya Artforum de di sala 1986-an de got, "ev e ku dengê wê ji melodiya wê an strûktûra akordê an tiştek din bêtir taybetmendiyek e."Hatina teknolojiyên tomarkirinê û sentezkeran wê demê berê bi qatanî paletên dengbêjan berfireh kiribû, û eleqeya muzîkê êdî ne tenê bi melodî, rêzenivîsê, an jî pirfoniyê bû, lê bi "berdewam mijûlbûna bi tevnên nû" bû.Di van sê deh salên dawîn de, bestekar, hunermendê dîtbarî û hunermendê navdar Marina Rosenfeld pirtûkxaneyek ji duplateyan ava kiriye - ew dorhêlên aluminyûmê yên kêm û hêja ku bi lakerê hatine pêçandin û bi tîrêjê ku wekî ceribandina vinyl ji bo belavkirina girseyî tê bikar anîn. tê kopî kirin — ku beşên pêkhateyên dîmenên wê yên dengî yên cihê diparêze: piyanoyên qijik, dengên jinan, pêlên sinêl, xêzkirin, qijik û deng.Parçeyên pêkhateyên qedandî jî rê li van dîskên nerm vedikin, li wir, bi dirêjahiya zivirînên dubare, ew diqelişin û çîpên wan diherikin.(Jacqueline Humphries ya hevdem a Rosenfeld tabloyên xwe yên kevn di xetên asciicode de vediguhezîne û wan li ser tabloyên nû bi çalakiyek bi heman rengî ya berhevkirina agahdariyê vedihewîne).Rosenfeld bi xêzkirin û tevlîhevkirina li ser du deqên xwe, yên ku ew wekî "makîneyek veguherîner, alkîmîst, ajanek hem dubarekirin û hem jî guherînê" binav dike, Rosenfeld dublatên xwe bi jimarên mûzîkê bi cih dike.Deng, her çend ne tam pop be jî, her gav bi xwe tê naskirin.
Di Gulana borî de, tabloyên Rosenfeld bi sentezkerê modularî yê muzîkjenê ceribandinê Ben Vida re hevdîtin kirin ji bo ku li Fridman Gallery ji bo pevveçûnek improvîzasyonê pîroz bikin da ku serbestberdana tomara xwe ya hevkar Feel Anything (2019) pîroz bikin.Ne jî amûrên kevneşopî bikar tînin, û rêbaza Vida ji ya Rosenfeld berevajî ye;dema ku ew tenê dikare li ser pirtûkxaneyek nimûneyên pêş-tomarkirî bikişîne (tabloya zivirî, bi gotina wê, "ji bilî lîstina tiştê ku jixwe tê de ye"), ew her dengek zindî sentez dike.Herduyan ji nav elaletê derketin, li pişt çeperên xwe cihê xwe girtin.Di hevpeyivînan de, Vida û Rosenfeld tekez kirin ku dema ku kesek neçar e ku di dema performansên xwe yên bidestçêkirî de dest bi pêşandanê bike, ne jî hunermend nayê mebesta ku rêberiya yê din bike.Di vê şeva taybetî de Rosenfeld rabû ser xwe, berê xwe da Vida, û jê pirsî: "Tu amade yî ku bilîzî?"Ji bo naskirina hevdu serê xwe dan, ew ji hev dûr bûn.Fermana Rosenfeld a li ser dek û dolabên wê nebaş e, virtûoziya wê ya hêsan bi aramiya wê diyar dibe dema ku ew digihîje acetateka din an jî qurmê dengdanê wisa bi hêz dihejîne, da ku hema hema qedeha avê li ser bixîne.Tiştek di îfadeya wê de nîgeraniya ku dibe ku bikeve nîşan neda.Li ser maseya lihevhatî ku çend lingan dûr e, Vîda ji sentezatora xweya qelebalix bi çîtikên piçûk û bi manîpulasyona xeleka paçên rengîn bilp û awazên ku nayên wesifkirin vedihewand.
Di panzdeh deqeyên ewil de, ne jî performer ji enstrumanên xwe nenêrî.Gava ku Rosenfeld û Vida di dawiyê de hevdu qebûl kirin, wan ew yek bi demkî û bi tehlûk kir, mîna ku nexwazin hevkariya xwe ya di çalakiya dengbêjiyê de qebûl bikin.Ji sala 1994-an vir ve, gava ku wê yekem car Orkestraya Sheer Frost bi hevdeh keçan re ku bi gîtarên elektrîkê yên girêdayî erdê bi şûşeyên neynûkê dilîzin, saz kir, pratîka Rosenfeld hem têkiliyên nav-kesî yên hunermendên wê yên pir caran nehatine perwerdekirin û hem jî temaşevanên dîl vepirsî kiriye û subjektîf hembêz kiriye. yên style.Eleqeya wê di tiştê ku ur-ezmûnnas John Cage bi neyînî teşhîs kir wekî meyla improviser ku "vegere nav ecibandin û nehezkirinên xwe, û bîranîna wan," wusa ye ku "ew negihêjin wehiyek ku ew jê haydar bin. ”Amûra Rosenfeld rasterast bi riya mnemonîk dixebite - dublatên nenaskirî bankên bîranîna muzîkê ne ku ji hêla kesên ku herî zêde bi naveroka wan dizanin ve têne bicîh kirin.Bi rastî, ew gelek caran nimûneyên piyanoyê yên şêrîn bikar tîne, amûra ku ew li ser wê bi rengek klasîk hatî perwerde kirin, mîna ku ciwanek çewisandin dikole.Ger improvizasyona kolektîf tiştek mîna danûstendinek ku hemî alî bi yekcarî dipeyivin (Cage ew bi panelek nîqaşê re dan ber hev), Vida û Rosenfeld bi zargotinên ku rabirdûya wan û her weha gelek jîyanên amûrên wan pejirandibûn peyivîn.Lihevhatina cîhanên wan ên deng, ku bi salan performans û ceribandinan çêdibe, dîmenek nû ya tevnvîsê vedike.
Kengî û çawa dest pê bike, kengê û çawa biqede - ev pirsên ku improvizasyonê û her weha têkiliyên nav-kesane çarçowe dikin.Piştî sih û pênc deqeyan ji dengbêjiya germ û şepirze, Rosenfeld û Vida bi awirek, serî û kenînek li ser nepêkanîna encamek rastîn bi dawî bûn.Endamekî temaşevanan bi coş banga encore kir."Na," got Vida."Ew mîna dawiyê hîs dike."Di improvizasyonê de, hest bi gelemperî rastî ne.
Marina Rosenfeld û Ben Vida di 17ê Gulana 2019an de, bi munasebeta serbestberdana Feel Anything (2019) li Fridman Gallery li New Yorkê derketin ser dikê.
Dema şandinê: Sep-13-2022